Vandaag wil ik iets heel bijzonders met jullie delen: mijn eerste pasteltekening van Boris, ons bijna 15-jarige hondje, mijn allerliefste vriend. Het is een tekening die ik helemaal zelf heb gemaakt, zonder tutorials of advies, gewoon uit mijn hart en handen. En ik moet zeggen, ik ben er eigenlijk best trots op.
Boris is voor mij zoveel meer dan alleen een hond. Hij is altijd bij me geweest, een trouwe metgezel, een stukje van mijn ziel. Hij heeft me door zoveel moeilijke periodes heen geholpen. Nu hij al wat ouder wordt, wil ik de herinneringen aan onze tijd samen zo mooi mogelijk bewaren. Wat is er dan mooier dan hem vast te leggen in een tekening, een herinnering die ik elke dag kan koesteren?
Het was de eerste keer dat ik helemaal zonder les een pasteltekening in kleur maakte. Had ik wel de juiste kleuren? Was de uitdrukking van Boris wel goed gevangen? Ik twijfelde vaak, iedere keer als ik een lijn trok of een tint aanpaste. Het was spannend, maar tegelijkertijd ook heel bevredigend om te zien hoe het langzaam tot leven kwam op het papier.
En dan die uitdrukking van Boris! Hij heeft zo’n eigen karakter, zijn blik is altijd zo vol liefde en wijsheid. Het was een uitdaging om dat vast te leggen, maar na een tijdje voelde ik me zekerder. Toen het uiteindelijk klaar was, was ik echt blij met het resultaat. Zelfs mensen die Boris niet persoonlijk kennen, herkenden hem meteen. En dat was voor mij het mooiste compliment dat ik kon krijgen.
Deze tekening is meer dan alleen een kunstwerk voor mij; het is een herinnering aan de tijd die we samen hebben doorgebracht. Het is een manier om zijn aanwezigheid te vereeuwigen, ook als hij straks misschien niet meer bij ons is. Ik hoop dat hij nog veel jaren bij ons blijft, maar in de tussentijd heb ik dit mooie stukje van hem voor altijd.
Met liefde en een beetje trots kijk ik naar de tekening, wetende dat ik hem met heel mijn hart heb gemaakt. Wat begon als een onzeker avontuur in pastel, is uitgegroeid tot een waardevolle herinnering die ik altijd zal koesteren.