In december schreef ik dat het niet goed ging met Boris en dat hij mogelijk niet zo lang meer bij ons zou zijn vanwege een tumor in en/of achter zijn rechteroogje.
Afgelopen donderdag hadden we eindelijk de langverwachte afspraak bij de dierenoogarts in het dierenziekenhuis in Drachten.
Vanwege de coronamaatregelen mocht er maar één persoon met Boris mee dus bleef mijn man maar in de auto wachten. Liever hadden we vanwege de ernst samen gegaan maar het was even niet anders.
Gelukkig bleek al snel dat de dierenartsen die we hier in de buurt hadden bezocht er faliekant naast zaten. Hij heeft helemaal geen tumor in of achter zijn oog! Hij bleek een irisontsteking te hebben.
Wat een opluchting! Er viel een last van onze schouders want jeetje we wilden nu echt nog geen afscheid van hem nemen maar zijn oogje er laten uithalen vonden we ook wel weer wat drastisch… Gelukkig hoeven we die beslissing dus niet meer te nemen.
Hij heeft speciale druppeltjes voor zijn oogje gekregen en moest de ontstekingsremmende pijnstillers nog even opmaken. Morgen krijgt hij de laatste. Dan is het even afwachten wanneer de druppels goed aan gaan slaan.
Maar in elk geval blijft ie voorlopig nog even lekker bij ons.