Zoals je wellicht gemerkt hebt ben ik de laatste tijd niet meer zo actief op mijn weblog. Reden hiervoor is dat ik al een tijdje ‘under the weather’ ben. Al een hele tijd voel ik me niet goed en deze week heb ik eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en eens bloed laten prikken want ik vermoedde zelf dat mijn ijzer/HB te laag zou zijn. Ik ben al weken moe en niet een beetje moe nee echt hondsmoe.
Daarnaast heb ik erg veel pijn in mijn armen en schouderbladen en in mijn benen. Nergens zin in, weinig tot geen eetlust. Elke keer last van mijn tandvlees. Daarnaast kan ik de hele dag wel huilen. Mijn hyperventilatie nam weer heel erg toe, zonder reden. Burnout hoor ik je al denken. Dat dacht ik dus ook! Maar dat blijkt niet het geval!
Vandaag kreeg ik de uitslag en de reden waarom ik me zo slecht voel. Mijn ijzer was keurig 9.2! Dat had ik zelf niet verwacht. Bezinksel en alles zag er prima uit. Maar…. mijn Vitamine D was erg laag. Toen de huisarts vroeg of ik daar al eens op gecontroleerd was raakte ik eigenlijk wat geïrriteerd omdat ik dat hele Vitamine D gebeuren een beetje een hype vond. Maar wat ben ik die man dankbaar dat hij het toch ondanks mijn gemopper (“Ik kwam toch alleen even een vingerprik halen voor HB-gehalte, moet ik nou weer helemaal naar het lab hiervoor?”) aangekruist heeft!
Normaal hoort je Vitamine D tussen de 75 en 100 te zitten. De mijne bleek 33…. Best laag dus en volgens de dokter dan ook niet verwonderlijk dat ik me zo ellendig voel. Ik moet de komende drie maanden elke dag een flinke stoot Vitamine D innemen om de tekorten weer aan te vullen en hopelijk ga ik me snel weer mijn fitte zelf voelen! Lekker er weer met camera op uittrekken en laat ook maar snel dat zonnetje weer terugkomen!