Boris is nu 9 maandjes oud of jong net hoe je het bekijkt. Daarvan is hij nu zo’n 7 maandjes bij ons. Eigenlijk de 7 belangrijkste maanden van zijn jonge hondenleventje.
De laatste weken kwamen wij tot de ontdekking dat een hond meer aandacht vereist dan een konijn. Het is niet een kwestie van een beestje dat lekker de hele dag in zijn mand kruipt en zichzelf wel wat vermaakt. Nee, een hond vereist werken, samenwerken zoals Ton Verlind dat zo mooi omschrijft in zijn boek “Verliefd op Mevrouw de Wit”. Wat een ontzettend leuk boek is dat zeg. Ik heb de eerste drie hoofdstukken gelezen en ben nu al enthousiast. Na de boeken van Martin Gaus was dit het zoveelste hondenboek in de poging tot het opvoeden van onze ondeugende, soms tikkeltje niet-gesocialiseerde Boris.
Na het lezen van de eerste hoofdstukken van dit leuke boek besloot ik om voortaan onze vorderingen en tegenslagen met de ganse wereld te delen. Ik zal regelmatig een blogje schrijven over onze Boris en met name zijn gedrag. Het lijkt me ontzettend leuk om later nog eens terug te lezen en het kan een leuke ‘les’ zijn (of misschien wel vermakelijk voor al doorgewinterde hondenbezitters) voor anderen.
Ongewenst gedrag
Wij gaven Boris in principe geen eten van onszelf. Dus als wij zaten te eten waren er geen stukjes voor Boris bij. Totdat… Hij kan soms zooooo lief kijken. *smelt* Ach een klein stukje brood kan geen kwaad toch? Nou wel! Het bedelen was een feit. Ik kon geen boterham meer rustig opeten. Meneer zat smachtend naar mijn boterhammen te kijken en at het nog net niet van mijn bord!
Dagenlang kreeg hij als hij op zijn ‘poeperd’ bleef zitten een klein stukje van mijn boterham (een krummeltje). Tot het mij begon te vervelen. “Kan ik nou niet eens meer rustig eten? Hup aan de kant Boris, vrouwtje wil even lezen.”
De oplossing is heel simpel: niets meer geven!
Dit houd ik nu een paar dagen vol en vandaag plukte ik de vruchten ervan: Boris zit keurig netjes naast me met zijn eigen spulletjes te spelen en laat mij rustig eten. Na een paar minuten lag ie heerlijk naast me te slapen en kon ik naast mijn boterham eten ook nog een boek lezen. Missie geslaagd!
Kijk, dat is al een mooi 1e resultaat!!!
Ah er is wel meer hoor het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel godzijdank. 75% van de tijd is het gewoon goed hoor. Maar er zijn een paar onhebbelijkheden die effe afgeleerd moeten worden.
toppie meis je eerste missie is geslaagd kus mams