Is het al weer drie jaar geleden schoonpapa? Is het echt al weer drie jaar geleden dat je je laatste adem uitblies na een paar vreselijke maanden waarin je geworden was tot een schim van wat je ooit was?
Ik zie ons nog zitten aan je bed die middag in november 2012. In allerijl waren we bij elkaar geroepen omdat het snel slechter met je ging. Ik kan de gevoelens van verdriet en angst die ik toen voelde nog zo oproepen. Nog nooit had ik iemand die me zo dierbaar was en zo dichtbij me stond aan de dood verloren en dat ook van zo dichtbij meegemaakt.
Vanaf de dag dat ik je leerde kennen hadden we een haat-liefde verhouding maar ondanks onze meningsverschillen en ons wederzijds onbegrip deelden we iets moois samen. Je had respect voor me, je gaf me de ruimte te zijn wie ik ben. Je hebt me geleerd van me af te bijten, voor mezelf op te komen. Dat ging niet altijd met zachte hand maar God, wat ben ik je dankbaar daarvoor.
Daarnaast gaf u me vertrouwen, vertrouwen dat als er ooit iets mocht gebeuren ik dag en nacht bij u terecht kon, ‘no matter what‘. Of ik nu wel of niet uw geloofsovertuiging deelde, of ik nu wel of niet je aardig vond of ik nu wel of niet iets vreselijks verkeerd zou hebben gedaan. “Es, ik laat je nooit in de kou staan!” heb je ooit gezegd en die warmte heb ik door de jaren heen altijd gevoeld, dat stukje veiligheid dat ik altijd zocht. Iemand die me nam zoals ik ben en die geen verwachtingen van me had maar me waardeerde als mens.
Ik mis je nog elke dag net als je zoon je overigens enorm mist. We hadden u zo graag een rondleiding gegeven in ons nieuwe huis. Hoewel we altijd roepen dat als u nog geleefd had we dit avontuur waarschijnlijk nooit waren aangegaan. Uw adviezen wogen zwaar voor ons, en ach kijk nu toch, wellicht had u ook wel weer gelijk gekregen…
Ik had u zo graag laten zien wat er van mijn bedrijf geworden is, wat zeg ik, bedrijven! Het is ons gewoon gelukt! Jammer dat u dat niet meer meegemaakt heeft.
Sinds uw dood vliegen er op de gekste momenten vlinders bij ons in huis. Op de dag van de begrafenis zat er een vlinder op de muur van uw zoon vlak boven zijn kussen. Ondanks onze achtergrond en nuchterheid hadden we er allebei een apart gevoel bij en nog steeds. Elke keer als we het om de een of andere reden moeilijk hebben verschijnt er een vlinder in huis zo ook weer afgelopen zaterdag. We konden het niet over ons hart verkrijgen om de vlinder naar buiten te doen dat zou ze niet overleven. De vlinder vliegt hier in onze hele grote hal rond. En voor ons bent u dan een klein beetje bij ons…
Er is niets dat voorgoed verdwijnt, als men de herinnering bewaart