Al een paar dagen maakte ik me een beetje zorgen. Jul kwam wel elke dag broodjes halen maar Jut was nergens te bekennen. Ik vreesde dat Jut was doodgereden op de rotonde.
Toen ik van het weekend langs de rotonde liep zag ik een eend volledig verscheurd liggen en was bang dat het ‘onze’ Jut was. Maar nee hoor! Er was een reden waarom Jul elke dag alleen kwam en haar buikje vol at.
Jul is inmiddels de trotse moedereend van zeven kleine eendjes! Vanmiddag zwommen ze door het slootje bij onze achtertuin.
Is het niet super schattig? Het zijn niet mijn beste foto’s maar ik wilde ze jullie niet onthouden.
Jut was dus duidelijk niet meer nodig, die heeft zijn werk weer gedaan voor dit jaar 😉
[klik op de foto’s voor een groter formaat]
